نام ترانه: می‌دونم‌

می‌دونم‌ که‌ یک‌ نفر هست‌ زیرِ این‌ گنبدِ سنگی‌

که‌ میاد رو آسمونم‌ می‌کشه‌ یه‌ قوس‌ِ رنگی‌

اون‌که‌ از تبارِ دریا ، اون‌که‌ از نسل‌ِ ستاره‌س‌

وقتی‌ باشه‌ هر دقیقه‌ یه‌ تولدِ دوباره‌س‌

اون‌ که‌ آینه‌ی‌ اتاقم‌ از حضورش‌ بی‌نصیبه‌

توی‌ آینه‌ من‌ نشستم‌ اما من‌ با من‌ غریبه‌

فرصتی‌ نمونده‌ای‌ عشق‌ ! این‌ صدا صدای‌ مرگه‌

آخرین‌ فصل‌ِ جوانه‌ ، فصل‌ِ جون‌ دادن‌ِ برگه‌

از تو قصه‌ها طلوع‌ کن‌ تاغروب‌ِ من‌ بمیره‌

زیر خاکسترِ سردم‌ ، شعله‌ی‌ تو جون‌ بگیره‌

یکی‌ باید اینجا باشه‌ که‌ من‌ُ بدزده‌ از من‌

با من‌ از خودم‌ خودی‌تر ، بین‌ِ تن‌ باشه‌ وُ پیرهن‌

یکی‌ باید این‌ جا باشد که‌ شب‌ُ کم‌ کنه‌ از روز

روزِ تازه‌یی‌ بیاره‌ جای‌ این‌ روزِ غزلسوز

یکی‌ باید اینجا باشه‌ ، اونی‌ که‌ مثل‌ِ کسی‌ نیست‌

وقت‌ِ سردادن‌ِ آواز مثل‌ِ اون‌ همنفسی‌ نیست‌

فرصتی‌ نمونده‌ای‌ عشق‌ ! این‌ صدا صدای‌ مرگه‌

آخرین‌ فصل‌ِ جوانه‌ ، فصل‌ِ جون‌ دادن‌ِ برگه‌

از تو قصه‌ها طلوع‌ کن‌ تا غروب‌ من‌ بمیره‌

زیرِ خاکسترِ سردم‌ ، شعله‌ی‌ تو جون‌ بگیره‌

یغما گلرویی