همه چیز درباره ترانه علی دوستی

همه چیز درباره ترانه علی دوستی

متولد 1362 و دارای مدرک تحصیلی دیپلم عکاسی.

دوره بازیگری را در کلاسهای آزاد بازیگری زیر نظر حسین محجوب، امین تارخ، آتیلا پسیانی و مهدی فتحی گذرانه است.

در کودکی به بازیگری علاقه نداشت، اما به سنما رفتن علاقه مند بود و فیلم زیاد می دید. در دوران کوکی به بازیگر خاصی هم علاقه نداشت اما بعده ها به بازی پرویز پرستویی، عزت ا... انتظامی و آتیلا پسیانی علاقه مند شد.

او در حال حاضر از بازیگران هم نسل خو د بازی باران کوثری و گلشیفته فراهانی را دوست دارد. پدرش به سینما علاقه مند است و خیلی فیلم می بیند. یکی از اولین فیلم هایی که ترانه دیده و به یادش مانده فیلم «سینما پارادیزو» است.

پدرش آرشیو تاریخ سینما را دارد مخصوصاً فیلم های برگمان، فلینی و کیشلوفسکی.

اولین حضورش در سینما در سال 80 و با بازی در فیلم سینمایی «من ترانه پانزده سال دارم» بود. حبیب رضایی برای انتخاب این نقش از 600 نفر تست گرفت و از میان آنها ترانه پذیرفته شد. به خاطر بازی در این فیلم سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن را از آن خود کرد. معمولاً وقتی اتفاق خیلی بزرگ و خوشحال کننده ای برایش رقم می خورد خیلی به سرعت نمی تواند عکس العمل نشان دهد.

با آنکه موقع بازی در فیلم «من ترانه پانزده سال دارم» نه ازدواج کرده و نه مادر شدن را تجربه کرده بود، آن قدر خوب نقش خود را ایفا کرد که همه او را تحسین کردند.

در کنار بازیگری دوست دارد فیلمنامه نویسی را هم تجربه کند.

به بازی «رابرت دنیرو» علاقه مند است.

در اوقات فراغت گهگداری نقاشی میکند. اما مطالعه را هیچ گاه از یاد نمی برد و کتابخانه خوبی دارد.

سبک نقاشیش سیاه قلم است که آن را به صورت تجربی فرا گرفته است.

به آرام آرام حرکت کردن و درست گام برداشتن اعتقاد دارد. پدرش حمید علیدوستی از فوتبالیست ها و مربیان خوب فوتبال کشو را ست.

دختر مسوولیت پذیری است.

دوستان معدودی دارد.

وقتی پدرش فیلم «من ترانه پانزده سال دارم» را دید گریه کرد.

مادرش سنگتراش و مجسمه ساز است.

قبل از اینکه بازیگر شود فکر میکرد خواننده اپرا می شود. دو سال هم  در هنرستان موسیقی درس خواند و با پگاه آهنگرانی هم کلاس بود. کلارینت، ساز تخصصییش بود و به عنوان ساز دوم پیانو میزد.

در دوران مدرسه بچه درسخوان و زرنگ بود.

همیشه به دنبال پویایی و تحرک است. در تمام فیلم هایی که بازی کرده به نوعی از سن واقعی خود جلوتر بوده است.

او در فیلمهای«شهر زیبا» و «کنعان» هم خوش درخشیده است. لذتی را که از لحظه بازی می برد، دوست دارد.

احساساتی است و ترجیح می دهد کاری را که انجام می دهد با احساساتش در ارتباط باشد.

تحلیل کردن را دوست دارد. یکی از دل مشغولی هایش داستان نویسی است و چند تا از قصه هایش در نشریات چاپ شده است.

بسیار اهل ریسک کردن است. در فضای تئاتر هم فعالیت کرده است.

کلاً بازیگر گزیده کاری است و فیلمنامه برایش از اهمیت زیادی برخوردار است.

در خانه عادت دارد تلویزیون را دائم روشن نگاه دارد. معتقد است سطح برنامه های تلویزیون خیلی پایین است.

برای کار در تلویزیون پیشنهاد داشته، اما نپذیرفته است. معصومیت خاصی در چهره اش موج می زند.

حرفش را در نهایت ادب و احترام بازگو میکند.

میگوید: «سعی میکنم فروتنی بی جا نکنم تا خدای نکرده به ورطه ریاکاری نیفتم.»

به تازگی بازی در فیلم سینمایی «زندگی با چشمان بسته» به کارگردانی رسول صدرعاملی را به پایان رسانده است. در این فیلم نقش پرستو را بازی کرده که برادرش حامد بهداد است. او بعد از هشت سال دوباره در فیلم دیگری از رسول صدرعاملی ایفای نقش کرده است.