یاقوت معطر

را دوست دارم و به خاطر ناز بدنش در لباس نیلوفری دریای دلم هنوز طوفانی است و هنوز همان زورق بی بادبانی که در جست و جوی تو به ابدیت خواهم رسید. دلم برایت تنگ است. نمیدانی من از حصار تنهایی خویش برای تو می نویسم . من از قصه ها و دریاهایی مینویسم که تو فراموششان کرده ای . از عشق که بی هیچ آغازی به پایان رسید. من از اشکهایی مینویسم که قطره قطره چکیده اند و خشک شده اند و از چشمه هایی که دیگر نجوشیدند. من هنوز همان پرنده تک نوا ز عشقم من هنوز همان قایق شکسته بی بادبانی هستم که ساحل را در روشنایی کم سوی فانوس عشق تو میبینم و حتی گاهی برای رسیدن به ساحل می گریم . گوش کن صدای گریه اش را میشنوی ؟؟؟صدای قلب پاره پاره ام را میگویم . آخر تو میدانی با من چه کردی؟تو قلبم را ربودی , احساسم را تکه تکه کردی, تو من را دزدیدی من در زیر فشار کفشهای تو شکفتم و شاید همان تازه گلی بودم که زیر چکمه های باغبان له شد . من در جستجوی ابتدایی برای آغاز بودم و تو همیشه ابتدایی ترین واژه برای بیان انتها بودی . من به دنبال دستی بودم برای دوباره روئیدن , دوباره کاشتن و تو همیشه همان دستی بودی که گل می چید . تو همان احساسی بودی که هرگز باور نشد . همان شعری بودی که هیچ گاه آغازی نداشت و من همان کبوتر خسته بالی بودم که در عشق تو اسیر ماندم چشمهایم را می بندم و زیر لب آرام آرام زمزمه می کنم : گل من ! زندگی ،‌بدون روزهای بد نمی شود؛ بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم .
اما ،‌روزهای بد ، همچون برگهای پاییزی ، شتابان فرو می ریزند ، و در زیر پاهای تو، اگر بخواهی ، استخوان می شکنند ،‌و درختْ استوار و مقاوم بر جای می ماند. گل قشنگ من ! برگهای پاییزی ، بی شک ، در تداوم بخشیدن به مفهوم درخت و مفهوم بخشیدن به تداوم درخت ، سهمی از یاد نرفتنی دارند ....
طعم حرفات هنوز شیرینه . چه سخته با تو بودن و تنها موندن چشمام رو می بندم سکوت می کنم ....سکوت و مزه شور قطرهای بی تاب،دهان خشکم را به ضیافت می خواند چشمهایم هنوز بسته است باور کن

((( ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم!!!. )))
((( نه اینجا! نه آنجا! درپی جایی برای زیستن! )))
(((زندگی بدون دوستی مثل رزی بدون شبنم است)))
(((آرزو می کنم برای همه که فقط یک آرزو در دلتان باقی بماند.)))
(((عاشق کوچولو نظربده با تشکر از عشق شما فقط عشق تو ، آره !!!. )))