سرسپردگی

سرسپردگی واقعی در فراسوی احساس ها و اشک ها قرار دارد.
سرسپردگی فقط نیایش آرام او است.
ایمانی است که با زبان تسلیم صحبت می کند.
یک عشق جدائی ناپذیر است که شما را به او برای ابد متصل می کند.
با سرسپردگی, بیاندیشید, صحبت کنید, و با سرسپردگی تمام کارهایتان را انجام دهید, اما هنوز آن را آشکار نکنید.
سرسپردگی به یاد آوردن همیشگی خداوند و فراموش کردن همیشگی او نیست,
سرسپردگی پذیرش خداوند در وجود همه و همیشه است.
این ناماسمارای (تکرار نام خداوند) واقعی است.
خودتان را فقط در دعاهایتان وقف خداوند نکنید,
بلکه بگذارید دعا کردن راه زندگی تان گردد.
خودتان را فقط بصورت موقتی وقف او نکنید,
بلکه هرلحظه را تبدیل به خداوند کنید.
خودتان را فقط به یک فرم و شکل خداوند وقف نکنید,
بلکه بگذرید هرشکل تبدیل به یکی از فرم های خداوند گردد.
پاداش سرسپردگی شما, همنشینی و مجالست با خداوند خواهد بود.
در وجود هر انسانی معبد درست نکنید,
بلکه فقط در قلب خودتان آن معبد را بنا کنید
در قلب هایتان سرسپرده عشق, من هستم! شما هستید! خداوند است!
من در این معبد عشق, دست یافتنی هستم!
تو نیز در این معبد دست یافتنی خواهی بود, ای عزیز!

(((عاشق کوچولو نظربده با تشکر از عشق شما فقط عشق تو ، آره !!!. )))